SiTU:
CONSEQUENCES AND
RESPONSIBILITY
Wanneer
er in Iraq een kind wordt geboren, is de eerste vraag van de ouders
niet “Is het een jongetje of een meisje?”, maar “Is het kind
gezond, is het kind normaal?”
In
de laatste jaren komen er steeds meer kinderen ter wereld met
(extreme) lichamelijke afwijkingen. Kinderen met maar 1 oog en
kinderen zonder hoofd of ledematen. Dit zijn de meest extreme
gevallen, maar ook lichtere afwijkingen (een waterhoofd bijvoorbeeld)
komen vaak voor.
Deze
“trend” zal voorlopig aanhouden en zich naar verwachting
verergeren. Oorzaak? Het gebruik van munitie tijdens de recente
oorlogen, die versterkt was met “verarmd uranium”. Patronen en
granaten werden daardoor nog effectiever, robuuster en explosiever.
Door de ontploffingen en inslagen kwam het verarmde uranium in de
lucht, het stof en het water van Iraq terecht. Eenmaal opgenomen in
het eco-systeem hoopte het zich op in voedsel: groente, vis en vlees,
om vervolgens in het menselijke lichaam terecht te komen. Met de
bovenbeschreven effecten als gevolg.
Nederland
heeft er in Iraq ook op los geknald en is daardoor
mede-verantwoordelijk voor dit drama. Daarom moet er op korte termijn
steun naar de Iraqese gezondheidszorg en moet dit type munitie, ook
in gebruik bij onze strijdkrachten, verdwijnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten